تبادل لینک هوشمند وب گیتاریست
- وب جاو
در طی قرون، نمک و گچ در گل‌نوشته‌ها رسوب کرده و آنها را ترکانده است. پختن و شستن باعث اتصال اجزای آنها می‌شود و از خرد شدن و از بین رفتن آنها جلوگیری می‌کند. وَصّالی هم که به معنی مرمت است لازمۀ حفظ کتیبه‌هاست.
با این توضیحات گویی صدای شرشر آب در رودخانۀ منطق به جریان می‌افتد. دیگر شکایتی نیست. و اما دربارۀ زنان:
در گل‌نوشته‌های هخامنشی تخت‌جمشید به دو گروه از زنان برمی‌خوریم: یک گروه، بدنۀ اصلی جماعت زنان، شامل زنان و دختران شاغل است. در کتیبه‌هایی که گندم و جو به عنوان دستمزد ثبت شده اسامی زنان، مردان، دختران و پسران آمده است اما در کتیبه‌هایی که شراب و آبجو به عنوان دستمزد ذکر شده تنها به نام زنان و مردان برمی‌خوریم. از کار دقیق زنان و دختران اطلاعی نداریم. تعدادی از آنها دو عنوان دارند. شاید از این عنوان‌ها بشود برداشتی کرد. این دو عنوان پشه‌په ۱ و هرّیئوپ۲ است. استادم، مرحوم کامرون، معتقد بودند ه پشه‌په (پَش‌ها) از کلمۀ‌فارسی فسا ـ از شهرهای کنونی ایران ـ می‌آید ولی من معتقدم از فَشوی ۳ می‌آید که اگر این‌طور باشد، به زنانی اطلاع می‌شده که مسؤولیت تهیۀ مواد دامی مانند لبنیات، شیر، ماست و… را برعهده داشتند. این زنان احتمالاً به کار در آشپزخانه و تهیۀ غذا برای گروه‌های کارگری اشتغال داشته‌اند. براساس اسناد، در برخی جاها این زنان ریاست گروه‌های کارگری را برعهده داشته‌اند و حقوقشان کمی از مردان هم‌ردیفشان بیشتر بوده است. این دو کلمۀ پشه‌په و هرّینوپ گاهی با هم می‌آمده، گاهی جاداگانه. برای هرّینوپ (هَرّینوها) هنوز مفهومی پیدا نکرده‌ایم.
زنان گروه دوم جزء خاندان سلطنتی و در واقع زنان و دختران داریوش بودهاند که مواجب متفاوتی دریافت می‌کردند. یکی از این زنان، ایرتاشتونه۴، تملکات فراوانی در شیراز کنونی داشته و در کار تجارت و رسیدگی‌های مالی‌اش مباشر داشته است.
از آنجا که کتیبه‌های مورد بررسی ما پرونده‌های مالی و اسناد حسابرسی خزانه‌داری آن دوران است ـ نه کتیبه‌های شاهی که برای گذاشتن اثری نوشته می‌شدند ـ متوجه شده‌ایم در پرداخت دستمزدها قوانین بخصوصی وجود داشته است. مردها، به علت کار سخت و سنگین بدنی مثل استخراج سنگ از معدن، حمل و تراش سنگ‌ها و کار ساخت و ساز، دستمزد بیشتری نسبت به زنان دریافت می‌کردند؛ دستمزد زنانی که صاحب فرزند می‌شدند با زنان دیگر تفاوتی نداشته ولی حقوق آنها بسته به دختر یا پسر بودن فرزندانشان متفاوت بوده است.
حکومت ـ دستگاه اداری ـ به کارگران زنی که پسر می‌زاییدند دو برابر زنان دخترزا دستمزد پرداخت می کرد. دستمزد پرداختی معمولاً گندم، جو، شراب و امثال اینها بوده است. اگر کسی به دستمزدش نیاز نداشته، می‌توانسته با چیزهای دیگر عوض کند مثلاً یک پیمانه شراب را بدهد سه پیمانه گندم بگیرد، یا سه پیمانه شراب را بدهد یک گوسفند بگیرد. با توجه به اوضاع اقتصادی کشور نوع دستمزدها تعیین می‌شد. سال وفور انگور، دستمزدهای دولتی بیشتر شراب و سال فراوانی محصولات کشاورزی، بیشتر گندم و جو بوده است. میزان پیمانه‌ها هم به ارزش مواد غذایی موجود بستگی داشته است. مدارک جدیدی از خزانۀ دولتی پیدا شده که نشان می‌دهد از سال سی و دوم پادشاهی حکومت داریوش تا سال هفتم حکومت اردشیر اول، دستمزد کارگران، به جای گندم و جو و شراب، نقره بوده است. حالا این مسئله از کمبود مواد غذایی حکایت می‌کند یا از فراوانی و رواج نقره، دقیقاً نمی‌دانیم.
خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: وضعیت زنان،زنان باستان،ایران باستان،زنان هخامنشیان،پوشش زنان ،وضعیت اجنماعی زنان،تاریخچه حجاب
